Jimmy Hawk, or James Ratsasane as he is known to friends and family, is a young Lao-Australian musician and visual artist hailing from Melbourne, Australia. As comfortable with the guitar as he is with the paintbrush, Jimmy is quite the all-rounder. His works have been shown at exhibitions and have been sold to private collectors. But it is his band, Jimmy Hawk and the Endless Party that has captured the attention of this writer, as well as a growing fan-base.
Jimmy Hawk and the Endless Party has been described as a blend of folk and indie rock, yet so many other sounds are percolating away in each track that it becomes difficult to use any one word to describe the music; there are undertones of everything from blues to soulful surf rock. Jimmy is known for his deeply mysterious lyrics about ill-fated romances and other ruminations and his voice is the perfect accompaniment to the summery riffs and on-the-road-again rhythms belted out by the band.
I went to see Jimmy Hawk and the Endless Party at the launch for the band’s new album, “Liberty Sunset Blue”, at the Toff in Town, in Melbourne’s City Center. The room filled with fans as soon as the band made their first appearance, many well versed and already clamouring for their favourite songs. Commanding the crowd with his personal charisma, Jimmy politely indulged them, playing a few older songs before returning to the launch of his band’s new material. Before long almost every head in the room was nodding away, including my own, and a good many people took to dancing at the front of the stage, caught up in the mood.
I was lucky enough to catch Jimmy after the show.
WLL: When and how did the band get together?
Jimmy: The band formed around early 2010. I had been performing solo around Melbourne and in the States for a few years, as it happened when I made my first album I needed a band to back me up at the launch, the guys who played on the recording were moving overseas, so I brought in Tommy (drums) and Nick (guitarist) who were guys I had known around the Melbourne scene. They knew a great bass player, Jackie, and The Endless Party was born.
WLL: It’s difficult to describe your sound. How do you describe it? Does everyone in the band agree?
Jimmy: I think we would all agree that [our sound] is definitely difficult to define as we have many different influences and they all seem to surface at one point or another. But in general I guess you would define it as classic rock pop music.
WLL: Do you write all the lyrics yourself? The lyrics seem very deep. What inspires your writing?
Jimmy: Yes, I write all the lyrics, they are always inspired by my experiences and concepts I am interested in at the time. I try to not be too literal so they can have a universal appeal.
WLL: I noticed the band uses a variety of interesting instruments, like the violin and the lap steel guitar. How does this affect the overall sound?
Jimmy: It gives our music a more textured and heartfelt sound.
WLL: You’re also a visual artist. How do you find the time for your art AND your music?
Jimmy: In a nutshell, I don’t sleep very much!
WLL: You are Lao-Australian. Were you born in Laos?
Jimmy: No I was born in Australia, but like all children to Laotian parents, I grew up in a very traditional Laotian household.
WLL: Do you think of yourself as Lao? What was it like growing up Lao-Australian?
Jimmy: Good question, the truth is I’ve never really had a defined sense of nationality. I guess there’s a part of my inner child that is Lao, there’s a part of my adolescence that is Australian, my adulthood: who knows where I’ll end up!
WLL: Does your Lao background influence any of your creative outlets?
Jimmy: No not really, I think creative impulse is universal! It wouldn’t matter where I was from – it’s just in me.
WLL: Do you like to eat Lao food? What’s your favourite?
Jimmy: Yes! beef salad is one of my faves.
WLL: Do you have any plans to visit Laos? Maybe play a gig there?
Jimmy: I would love to visit again soon…I’d love to play a gig in Laos, yes.
WLL: What are your plans for the future?
Jimmy: To keep rocking and rolling, making art and travelling!
WLL: Do you have any special message for readers of Work Live Laos?
Jimmy: Follow your passions!
ຈິມມີ ຮາກ (ຫລື ເຈມສ ຣາສະສານ) ເປັນນັກດົນຕີໜຸ່ມລາວ-ອົດສຕຣາລີ ແລະ ເປັນທັງນັກແຕ້ມສິນລະປະ ຈາກເມືອງແມວເບີ້ນ, ປະເທດອົດສະຕຣາລີ. ລາວມີຄວາມຊໍາ ນານທັງໃນການຫລິ້ນກີຕ້າ ແລະ ການໃຊ້ແປງທາສີວາດພາບ, ແລະ ຖືໄດ້ວ່າລາວມີຄວາມສາມາດເກ່ງທັ່ງສອງດ້ານ. ເພາະຜົນງານການວາດພາບຂອງລາວໄດ້ຖືກວາງສະແດງຢູ່ໃນງານເທດສະການຕ່າງໆ ແລະ ໄດ້ຖືກຂາຍໃຫ້ແກ່ນັກສະສົມຫລາຍໆທ່ານມາແລ້ວ. ແຕ່ຍ້ອນວ່າມັນເປັນ ວົງດົນຕີຂອງລາວເອງ, (Jimmy Hawk and the Endless Party) ໄດ້ສະກົດຄວາມສົນໃຈຂອງນັກຂຽນຄົນນີ້, ນອກຈາກນັ້ນກໍ່ຍັງແມ່ນຍ້ອນການເພື່ມຂື້ນຂອງແຟນເພງທີ່ມີຫລາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
ຈິມມີ້ຮາກ ແລະ ວົງອັນເລັດສ (Jimmy Hawk and the Endless Party) ໄດ້ກາຍເປັນວົງດົນຕີປະສົມປະສານທັງລູກທົ່ງ ແລະ ດົນຕີຣ໋ອກ, ທີ່ມີຫລາຍບົດເພງທີ່ຄ່ອຍໆ ມີຊື່ສຽງຈົນກາຍເປັນບົດເພງທີ່ບໍ່ສາມາດຫາຄໍາບັນຍາຍໄດ້; ມັນໄດ້ມີຄວາມໝາຍແອບແຝງຢູ່ໃນທຸກໆ ເພງເສົ້າທີ່ໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກອັນດູດດື່ມໃນຈັງຫວະ ເພງຣ໋ອກ. ຈີມມີ້ ມີຊື່ສຽງໃນບົດເພງທີ່ລຶບລັບ ກ່ຽວກັບ ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ສົມຫວັງ ແລະ ການສະ ທ້ອນມູມມອງອື່ນໆ ແລະ ນໍ້າສຽງທີ່ສົມບູນແບບຂອງລາວ ໄດ້ນໍາພາໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດສູງສຸດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ດົນຕີທີ່ມີແບບຈັງຫວະເອກະລັກ ດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກປຸກກະແສຂື້ນມາອີກຄັ້ງ.
ຂ້ອຍໄປພົບ ຈິມມີ້ ຮາກ ແລະ ວົງເອັນເລັດສ ໃນງານເປີດໂຕອະລາບໍ້າໃໝ່ຂອງພວກເຂົາ, ທີ່ມີຊື່ວ່າ “Liberty Sunset Blue”, ທີ່ເຂດເມືອງ, ເຊີ່ງຕັ້ງຢູ່ໃຈກາງຕົວເມືອງແມວເບີ້ນ. ໃນຫ້ອງເຕັມໄປດ້ວຍແຟນເພງຈຳນວນຫຼາຍ ທັນທີ່ທີ່ວົງດົນຕີປາກົດຕົວຂື້ນຄັ້ງທໍາອິດ, ທຸກຄົນແມ່ນໄດ້ສົ່ງ ສຽງຮ້ອງເພງທີ່ເຂົາເຈົ້າມັກຢ່າງພ້ອມພຽງກັນ. ການສະກົດຝູງຊົນດ້ວຍສະເໜ່ສ່ວນຕົວ, ຈິມມີ້ ສ້າງຄວາມສຸກແກ່ຜູ້ຊົມຢ່າງນຸ່ມນວນ, ຫລິ້ນເພງ ເກົ່າສອງສາມເພງ ກ່ອນທີ່ຈະກ້າວໄປສູ່ການເປີດໂຕເພງໃໝ່ຂອງວົງ. ແລະ ອີກບໍ່ດົນຫລັງຈາກນັ້ນ ຜູ້ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ ລວມທັງໂຕຂ້ອຍນຳ ກໍ່ເລີ່ມ ສ່າຍຫົວເຕັ້ນໂຍກໄປມາ, ແລະ ມີຫລາຍຄົນໄດ້ຂຶ້ນໄປເຕັ້ນຢູ່ໜ້າເວທີ, ເຊິ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຍາກາດຄືກຄື້ນຂຶ້ນມາທັນທີ.
ຂ້ອຍເອງກໍ່ຖືວ່າມີໂຊກພໍສົມຄວນທີ່ໄດ້ສໍາພັດກັບຈິມມີ້ພາຍຫລັງການສະແດງຂອງລາວ.
WLL: ວົງດົນຕີໄດ້ມີການລວມຕົວແນວໃດ ແລະ ເມື່ອໃດ?
ຈິມມີ: ວົງດົນຕີໄດ້ລວມຕົວກັນປະມານຕົ້ນປີ 2010. ກ່ອນໜ້ານັ້ນຂ້ອຍເອງໄດ້ເຮັດການສະແດງພຽງຄົນດຽວໃນທົ່ວແມວເບິ້ນ ແລະ ຢູ່ລັດ ຕ່າງໆ ປະມານສອງສາມປີ, ຂ້ອຍເລີ່ມວົງນີ້ໃນຂະນະທີ່ຂ້ອຍອອກອາລະບໍ້າຊຸດທໍາອິດ ເພາະຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງມີວົງດົນຕີມາຫລິ້ນໃຫ້ໃນເວລາ ທີ່ເປີດໂຕ, ເຊິ່ງໝູ່ຄູ່ທີ່ເຄີຍຫລີ້ນໃຫ້ໃນເວລາອັດສຽງກໍ່ໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ຕ່າງປະເທດໝົດ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍຈິ່ງໄດ້ເອົາ ທອມມີ້ (ມືກອງ), ແລະ ນິກ (ມືກິ ຕ້າ) ເຊິ່ງເປັນໝູ່ທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮູ້ຈັກໃນຊ່ວງທີ່ຂ້ອຍເດີນສາຍການສະແດງຢູ່ແມວເບີ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ຈັກມືເບດສເກັ່ງຄົນໜຶ່ງ, ຊື່ແຈກກີ້, ແລະ ວົງເອັນ ເລັດສ ຈຶ່ງໄດ້ເກີດຂຶ້ນ.
WLL: ມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະບັນຍາຍເຖິງສຽງຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າຈະບັນຍາຍເຖິງມັນວ່າແນວໃດ? ສະມາຊິກວົງແຕ່ລະຄົນເຫັນດີນໍາບໍ່?
ຈິມມີ້: ຂ້ອຍຄິດວ່າທຸກຄົນເຫັນຕົງກັນວ່າ [ສຽງຂອງພວກເຮົາ] ເປັນສຽງທີ່ຫາຄໍານິຍາມໄດ້ຍາກ ເພາະພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນເອງກໍ່ມີໂທນສຽງ ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແລະ ເບິ່ງຄືວ່າສຽງເຫລົ່ານັ້ນກໍ່ມີລະດັບສຽງສະເພາະຈຸດ ຫລື ຫລາຍໆຈຸດ. ແຕ່ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ຂ້ອຍເດົາວ່າເຈົ້າຕ້ອງຕີຄວາມ ໝາຍວ່າ ເປັນເພງແບບຄຣາດສິກ ຣ໋ອກ ປ໋ອບ.
WLL: ເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງເນື້ອເພງດ້ວຍຕົນເອງທັງໝົດບໍ່? ເນື້ອເພງທັງໝົດເບິ່ງຄືວ່າມັນເລິກເຊິ່ງຫລາຍ. ອັນໃດທີ່ເປັນສິ່ງດົນໃຈໃນການແຕ່ງເພງ ຂອງເຈົ້າ?
ຈິມມີ້: ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍແຕ່ງເອງທຸກເພງ, ທຸກບົດເພງແມ່ນໄດ້ແຮງບັນດານໃຈ ຈາກປະສົບການຂອງຕົວຂ້ອຍເອງ ແລະ ຈາກແນວຄວາມຄິດ ທີ່ຂ້ອຍສົນໃຈໃນຂະນະນັ້ນ. ຂ້ອຍພະຍາຍາມບໍ່ຂຽນເຕັມຕົວອັກສອນດັ່ງນັ້ນຈິ່ງເຮັດໃຫ້ເປັນສິ່ງດຶງດູດໃຈຄົນທົ່ວໄປ
WLL: ຂ້ອຍສັງເກດວ່າ ວົງຂອງເຈົ້າໃຊ້ອຸປະກອນດົນຕີທີ່ໜ້າສົນໃຈຫລາຍຢ່າງ,ເຊັ່ນ: ໄວໂອລິນ ແລະ ກິຕາແລບສຕິນ. ມັນສົ່ງຜົນແນວໃດ ໃຫ້ແກ່ສຽງໂດຍລວມ?
ຈິມມີ້: ຂ້ອຍໃຫ້ເພງຂອງພວກເຮົາມີສຽງທີ່ບໍ່ຕ້ອງການຄວາມລະອຽດແຕ່ຈິງໃຈຫລາຍຂຶ້ນ
WLL: ເຈົ້າຍັງເປັນທັງນັກແຕ້ມຮູບສິນລະປະ. ເຈົ້າແບ່ງເວລາ ສໍາລັບ ການແຕ້ມຮູບ ແລະ ຫລິ້ນດົນຕີແນວໃດ?
ຈິມມີ້: ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ບ້າ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ນອນຫລາຍ!
WLL: ເຈົ້າເປັນຄົນລາວ-ອົດສຕຣາລີ. ເຈົ້າເກີດຢູ່ລາວບໍ່?
ຈິມມີ້: ບໍ່ ຂ້ອຍເກີດຢູ່ອົດສຕຣາລີ, ແຕ່ຄ້າຍກັນກັບເດັກນ້ອຍທຸກຄົນທີ່ມີພໍ່ແມ່ເປັນຄົນລາວ, ຂ້ອຍເຕີບໂຕຢູ່ໃນຄອບຄົວທີ່ມີປະເພນີແບບລາວໆ.
WLL: ເຈົ້າຄິດວ່າຕົວເຈົ້າເອງເປັນຄົນລາວບໍ່? ຮູ້ສຶກແນວໃດທີ່ໃຫຍ່ມາປັນຄົນລາວ-ອົດສຕຣາລີ?
ຈິມມີ້: ເປັນຄໍາຖາມທີ່ດີ, ຄວາມຈິງແລ້ວຂ້ອຍຍັງບໍ່ເຄີຍໄດ້ມີຄວາມຮູ້ສຶກຫຼືສຶກສາວ່າຕົນເອງເປັນຄົນສັນຊາດໃດແທ້. ຂ້ອຍເດົາວ່າເລິກໆ ສ່ວນ ໜຶ່ງກໍ່ຄືຄວາມເປັນເດັກນ້ອຍທີ່ເປັນລາວ, ມີສ່ວນໜຶ່ງຂອງໄວໜຸ່ມທີ່ເປັນອົດສຕຣາລີ, ໃນໄວໜຸ່ມຂອງຂ້ອຍນີ້: ມີໃຜທີ່ຮູ້ແດ່ວ່າມັນຈະສິ້ນສຸດຢູ່ ບ່ອນໃດ!
WLL: ພື້ນຖານຄວາມເປັນລາວຂອງເຈົ້າໄດ້ເປັນແຮງບັນດານໃຈໃນການສ້າງຜົນງານຂອງເຈົ້າບໍ່?
ຈິມມີ້: ບໍ່, ບໍ່ມີປານໃດ, ຂ້ອຍຄິດວ່າ ການສ້າງຜົນງານແມ່ນໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກສິ່ງທີ່ມີຢູ່ທົ່ວໄປ! ມັນບໍ່ ກ່ຽວກັບ ວ່າຂ້ອຍມາຈາກໃສ – ແຕ່ມັນຂຶ້ນກັບສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຕົວຂ້ອຍເອງ
WLL: ເຈົ້າມັກກິນອາຫານລາວບໍ່? ອາຫານຫຍັງທີ່ເຈົ້າມັກທີ່ສຸດ?
ຈິມມີ້: ມັກ! ສະຫລັດຊີ້ນແມ່ນໜຶ່ງໃນອາຫານທີ່ຂ້ອຍມັກທີ່ສຸດ
WLL: ເຈົ້າມີແຜນມາທ່ຽວເມືອງລາວບໍ່? ບາງເທື່ອອາດຈະມາຫລິ້ນດົນຕີຢູ່ທີ່ນັ້ນ?
ຈິມມີ້: ຂ້ອຍກໍ່ຢາກມາທ່ຽວລາວອີກເທື່ອໜຶ່ງໃນໄວໆນີ້…ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍຢາກມາຫລິ້ນດົນຕີຢູ່ລາວ
WLL: ເຈົ້າມີແຜນແນວໃດໃນອະນາຄົດ?
ຈິມມີ້: ສືບຕໍ່ຄວາມເປັນວົງດົນຕີຣ໋ອກ ແລະ ການສະແດງ, ການສ້າງສິນລະປະ ແລະ ການເດີນທາງ!
WLL: ເຈົ້າຢາກສົ່ງຂໍ້ຄວາມພິເສດຫຍັງບໍ່ໄປເຖິງຜູ້ອ່ານທີ່ອາໃສຢູ່ລາວ?
ຈິມມີ້: ຂ້ອຍມີຄວາມຫລົງໄຫລໃນຄວາມເປັນລາວ!
Hear more of “Liberty Sunset Blue” here.